Diskery, winylowa podróż w czasie

Panuje tutaj imresjonistyczny nieporządek, jednak całość tworzy pozytywną harmonię, którą natychmiast się wyczuwa

Diskery robi wrażenie czymś innym. Jest prawdziwy. Nieprzerwanie od ponad sześćdziesięciu lat sprzedaje się w nim czarne płyty. Pokazuje to prosty fakt: Brytyjczycy słuchali płyt i nadal słuchają. Brednie o jakichś modach hipsterskich propagowanych przez polski Internet, to nieporozumienie. W tym miejscu mała dygresja: nie ma czegoś takiego jak moda na winyle. Winyle po prostu nigdy nie wyszły z użycia. I paradoksalnie: im dalej na zachód tym bardziej to twierdzenie jest prawdziwe: na zachodzie ludzie słuchają winyli, bo je po prostu mają, słuchają kaset, bo je kiedyś nagrali. Przychylałbym się do tezy jakoby my – Polacy przodujemy w szybkim upgrade naszego życia do tak zwanej nowoczesności. Wynika to może z naszych kompleksów, może z innych powodów... Właściciel znanego polskiego sklepu z winylami powiedział mi kiedyś, że 15 lat temu płyty sprzedawały mu się dużo lepiej niż dziś. Ciekawe, prawda? Można dywagować czy popyt faktycznie spadł, czy raczej wzrosła konkurencja i podaż?
Diskery się nad tym nie zastanawia. Oni handlują płytami. W trakcie trzygodzinnej wizyty przez sklep przewinęła się masa osób. W pewnym momencie był nawet tłok. Działo się to w godzinach południowych. Kurde, co Anglicy robią o tej porze? Kupują płyty? W EPCE też bywa taki ruch, ale raczej przy sobocie i w połączeniu z jakąś akcją promocyjną.

W Diskery obsługa jest bardzo serdeczna, pomocna, na luzie, czyli normalna. Obsługują starsi panowie od lat związani ze sklepem: X i Y. Niesamowicie sympatyczni. Trudno wyobrazić sobie w polskim sklepie, żeby ekspedient na głos śpiewał przy klientach, nawet w sklepie muzycznym. W Diskery to normalne. Nie spotkacie charakterystycznej dla nas wyniosłości jaśnie pana sprzedającego, któremu niewiedzą o muzyce czy audio lepiej nie podpadać: u nas wszyscy muszą się doskonale znać, zwłaszcza na starym rocku.
W Diskery szuka się płyt. To proste, tak jak prosto zaprezentowano towar: backgroundem jest starszy jazz, którego sporo jest na regałach w tyle sklepu. Wyeksponowano płytowe rozmaitości podzielone cenami: od jednego funta, poprzez 2 funty, do 5 funtów itd. Wspaniały wynalazek dla ludzi regularnie kupujących płyty i znających swoje możliwości finansowe.
Napiszę coś o obsłudze klienta versus luz tych Panów. Otóż nie jest to luz idący w jakąś złą stronę, który może kogoś zirytować. Przeciwnie. Uważam, że obsługa jest bardzo profesjonalna i tego bym sobie życzył w polskich sklepach. EPKA podpatruje jak oni to robią i cieszymy się, że nasze myślenie w tej materii jest zgodne z jakimś innym sklepem na świecie. Otóż Panowie, jak napisałam , podchodzą z prawdziwą życzliwością do klienta. Potrafią też jednak umiejętnie dozować swoją uwagę, czyli nie napadają nowego klienta ani też nie zaniedbują go. Dobry balans i dyskrecja. Tu znowu dygresja. W niektórych sklepach bardzo mnie irytuje szpiegowanie klienta poprzedzone pytaniem: w czym mogę pomóc? Pomóc? Że co? Czy ja wyglądam na osobę wymagającą pomocy? Czasem odpowiadam, że stać mnie na terapeutę i jakby co, wiem gdzie szukać pomocy. Profesjonalna komunikacja z klientem umarła, pewnie wraz z poważnym traktowaniem zawodu sprzedawcy.

Anglicy bardzo lubią polskie dziewczyny...

...czasem nawet bardziej od winyli :)

W Diskery klient jest traktowany poważnie. Sklep jest czynny od rana do 18, również w soboty. Nie ma czegoś takiego, że wchodząc o 17:45 pocałujemy klamkę, albo ktoś zamknie drzwi przed nosem. Z przykrością stwierdzamy, że znamy polskie sklepy płytowe, które na tym polu uprawiają niezrozumiałą politykę, np. są otwarte tylko gdy właściciel zechce przyjść do pracy. Albo zamykane są wcześniej, bo właściciel zaplanował sobie wędkowanie. Przepraszam bardzo, ale to oznacza domniemaną zgodę na to, że ja pocałuję klamkę. Czyli właściciel olewa mnie. Jest to dokładnie równoznaczne z sytuacją, kiedy z kimś się umówię na godzinę i ten ktoś nie przyjdzie, ponieważ postanowił powędkować. To pokazuje skalę problemu, że handel płytami w Polsce odbywa się w trybie bazarowym. EPKA się nie zgadza z czymś takim. Szanujmy się wzajemnie!
Doświadczenie bycia w najstarszym sklepie Anglii jest podwójnie cenne dla EPKI. Warto się uczyć od najlepszych, albo inaczej: wziąć od nich tylko to co najlepsze. W Diskery obsługa klienta jest pierwszorzędna.

Podobno winyl jest bez przyszłości

A co z muzyką? To dobre distro, niemoderowane gatunkowo. Panowie skupują płyty, z którymi przychodzą zbywcy. Nie zabiegają specjalnie o rzadsze tytuły, bo by się nie sprzedały. Diskery jest więc sklepem o zasięgu lokalnym. W Internecie się nie promują, tym bardziej nie prowadzą wysyłkowej sprzedaży. Widocznie rynek im na to pozwala. Nie chcą sprzedawać nowych tłoczeń, bo by się to nie opłaciło. Stawia to sklep w trudnym położeniu patrząc na współczesne tendencje sprzedażowe. Naprawdę miło jest być w Diskery tak, jak miło jest wejść do skansenu. Wspominanie „lat starych jak te kamienice” może mieć znaczenie dla starszych angielskich panów. Tymczasem Wielka Brytania nigdy nie przestała być tym wiodącym w mainstreamie punktem na mapie świata. Mam tu na myśli również bardziej ambitne granie. Byłam świadkiem jak szybko sprzedawca wyceniał płyty. To kolejny dowód na dobre obeznanie z rynkiem.